Naarmate ik ouder word ben ik me meer en meer bewust van de invloed die mijn ouders hebben op mijn leven. Op wie ik geworden ben, op de gedachtenpatronen die ik heb, op wat ik belangrijk vind. De karaktereigenschappen en interesses die ik in een toekomstige partner zou waarderen zijn directe kopieën van mijn ouders: Hoogopgeleid, muzikaal, creatief.
Je kunt je afzetten tegen je ouders, je kan alles anders willen doen, goedmaken waarin zij in jouw ogen tekort zijn geschoten. Hoe dan ook ben jij een logisch gevolg van je ouders. Actie – reactie, oorzaak – gevolg.
Mijn vader en ik op de foto gezet door mijn moeder.
En zo zijn mijn kinderen weer een reactie op wie ik als moeder ben. De keuzes die ik maak hebben nu en in de toekomst invloed op hen. Ik zie het als een golfbeweging van generatie op generatie.
Vandaag, op Vaderdag, sta ik stil bij de relatie die ik met mijn vader heb. Ik heb een prima jeugd en opvoeding gehad. En ook ik heb genoeg aan te merken op mijn vader. Nog altijd voelt het alsof ik een mysterie ontrafel naarmate ik mijn vader beter leer kennen. De verschuiving van hem alleen als vader kennen naar het leren kennen van hem als mens op zich is nog in volle gang. Zo heb ik geleerd dat hij gevoeliger is dan dat hij laat blijken. En dat als ik echt ergens over wil praten ik dan zelf het initiatief moet nemen. De keren dat ik dat heb gedurfd leverden bijzonder waardevolle gesprekken op.
Al jaren zoek ik een gelegenheid en voldoende moed om het lied ‘Dad’ van K’s Choice voor hem te zingen.
https://open.spotify.com/track/5K2EAQjBjtjmg71FQKrQWE